Zwiedzanie pałacu myśliwskiego w Julinie
W pobliżu wsi Wydrze I-szy ordynat łańcucki hrabia Alfred Potocki założył w 1845 r. folwark i małą osadę, które nazwano Julcinem na cześć hrabianki Julii – córki Alfreda. Jego syn i następca, Alfred II, marszałek krajowy i namiestnik Galicji, założył na miejscu folwarku kompleks pałacowy otoczony parkiem leśnym.
■ Lokalizacja: Pałac myśliwski w Julinie
Zespół pałacowy (pałacyk letni, pawilon dla gości i budynek przy bramie) wybudowano około roku 1872 w tzw. stylu tyrolsko-szwajcarskim. Rozbudowę kompleksu kontynuował po 1890 r. kolejny ordynat łańcucki, hrabia Roman Potocki. Powstała wówczas przy bramie tzw. dyrektorówka i lodownia, zaś po przeciwnej stronie wybudowano kuchnię z pomieszczeniami gospodarczymi przeniesionymi z pałacu. Później wzniesiono stodołę i stajnię przeznaczoną dla koni gości odwiedzających Julin oraz murowaną stróżówkę. W latach 20. XX wieku zmodernizował to miejsce ostatni właściciel Łańcuta, Alfred III Potocki. Założono wówczas wodociąg i wzniesiono budynek elektrowni, rozbudowano pałacyk i kuchnię.
Pałac myśliwski w Julinie...
...niestety oglądany zza ogrodzenia.
Pałac myśliwski z bali modrzewiowych w Julinie jest jedynym tego typu zespołem istniejącym dziś na terenie Podkarpacia. Rodzina Potockich urządzała tu słynne polowania, w których brali udział członkowie austriackiej rodziny cesarskiej i które uwiecznione zostały w malarstwie Juliusza Kossaka. Potoccy, jako pierwsi w kraju, organizowali tu angielskie polowania w stylu par force, które polegały na gonitwie jeźdźców ubranych w czerwone rajtroki, czyli fraki lub żakiety ze złotymi guzikami. Zakładali też białe bryczesy, wysokie, czarne buty z żółtymi wyłogami, białe kamizelki ze złotymi guzikami. Do tego czarne cylindry, a później toczki. Myśliwym towarzyszyła sfora psów goniąca zwierzynę.
Budynek znajdujący się przy bramie wjazdowej na teren zespołu pałacowego
Ozdobna drewniana balustrada
W pałacyku zachowała się bogata dekoracja architektoniczna: ażurowe obramowania okien i drzwi, naczółki okienne, ozdobne szczyty, balkony, balustrady i okapy dachowe. Można także dostrzec rzeźbiony herb rodziny Potockich. Wewnątrz bogaty wystrój: stolarka okienna i drzwiowa, boazerie, ozdobne stropy, piece i kominki, kute balustrady oraz szafy biblioteczne. Ozdobą pałacyku jest pnący się po jego ścianach kornak wielkolistny. Do pałacu prowadzi stara aleja modrzewiowa. Tuż obok przebiega rowerowy szlak Green Velo i znajduje się MOR (Miejsce Obsługi Rowerzystów).
Obok pałacu znajduje się parking i szlak Green Velo
Aleja modrzewiowa prowadząca do pałacu
Niestety obecnie obiekt jest zamknięty i niedostępny dla turystów. Na bramie wisi kartka, że jest nieczynny z powodu zagrożenia pożarowego w bliskim sąsiedztwie. Na miejscu spotkaliśmy osobę, która powiedziała nam, że obiekt jest niedostępny już od marca i są osoby, które po kilka razy przyjeżdżały tutaj z chęcią obejrzenia pałacu. Można go jednak podziwiać tylko zza ogrodzenia.
Tekst został nagrodzony w konkursie "Zaproś znajomego do Podkarpackiego" organizowanym przez Centrum Kulturalne w Przemyślu
Powrót na stronę główną
